پل خواجو اصفهان

پل خواجو يكي از چندين پل بر روي زاينده رود است كه به عنوان زيباترين پل اصفهان شناخته مي شود. اين پل در شرق سي و سه پل قرار دارد و علاوه بر معماري چشم نواز، نقاشي هاي زيبايي را نيز به نمايش مي گذارد و قسمت مياني آن همچون نگيني مي درخشد. اين پل، به دستور شاه عباس دوم صفوي و بر روي خرابه هاي پل حسن بيك بنا از دوره پل خواجو اصفهان تيموري ساخته شد و به خاطر ويژگي هاي معماري و استفاده از تزئينات كاشيكاري به عنوان يكي از زيباترين پل هاي جهان در عصر خود شهرت يافت. پل خواجو، در شهر اصفهان و بر روي رودخانه زاينده‌ رود در شرق سي وسه پل قرار دارد. پل خواجو از اواخر تيمورى شالوده‏ هايى داشته و به امر شاه‏ عباس دوم در سال 1060 به صورت امروزى آن ساخته شده است. طول پل ۱۳۳ متر و عرض آن ۱۲ متر است. اين پل كه در دوران صفوي يكي از زيباترين پلهاي جهان به شمار مي‌ رفت، بيشتر به منزله سد و بند بوده‌است و به خاطر معماري و تزئينات كاشيكاري آن از ديگر پلهاي زاينده رود مشهورتر است. در ساخت اين پل از مصالحي همچون پل خواجو سنگ ، آجر و ساروج استفاده شده است.اين پل به منزله سد و از حيث معمارى و استحكام پل هاي تاريخي اصفهان بى اندازه زيبا و بى نظير آن، شامل چهار طبقه و در دو طرف داخلى معبر فوقانى هر طرف 51 غرفه بزرگ و كوچك دارد. طول سنگ هاى اين پل متجاوز از دو متر و امتداد ستون هاى فاصله هر چشمه به سقف 20 متر است جلو هر سقف و ديوار پيش آمدگى و فرو رفتگى وجود دارد اگر تخته‏اى با اندازه دهانه پل ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتى ذخيره مى‏شود.